وحشت از اجرای طرح تحول اقتصادی

دیروز مجلس یک مرتبه دیگر اجرای طرح تحول اقتصادی (پرداخت نقدی یارانه ها) را به تعویق انداخت. به نظر می رسد وحشت عجیبی بین تمام ارکان نظام برای اجرای این تیر خلاص بر مغز حاکمیت وجود دارد. به همین دلیل دست دست می کنند تا ببینند جریان امور به کدام سمت می رود شاید بتوانند به بهانه ای از اجرای آن شانه خالی کنند. در شرایط فعلی سیاسی و اجتماعی اجرای این طرح کبریتی خواهد بود به انبار باروت مطالبات مردم که این مرتبه دیگر از جنس نان شب است و سبز نیست. این بار قیام، قیام یقه آبی هاست و دیگر برچسب انقلاب مخملی به آن نمی چسبد. جنس این حرکت این بار مخمل نیست، بلکه از سمباده هم زبر تر خواهد بود و زبری آن را هم قطعا همه مسئولان ذی ربط احساس خواهند کرد. دیگر نمی توان حرکت اجتماعی مطالبه نان را به بنیاد سوروس، کیان تاجبخش، سازمان مجاهدین و جبهه مشارکت نسبت داد. در صورت کشیدن ماشه طرح تحول اقتصادی پیامدهای دامنه داری رخ خواهد داد که غارت مغازه های شهر و به آتش کشیده شدن مکان های عمومی و اتوبوس ها کمترین آن خواهد بود.

به همین دلیل است سیاسیونی که کمی بهره از نعمت گرانبهای عقل برده اند و هنوز کم شمار در سیستم تصمیم گیری و تصمیم سازی کشور باقی مانده اند درصدد شانه خالی کردن از اجرا و مسکوت نگاه داشتن این طرح هستند. اما محمود احمدی نژاد که از 4 سال گذشته عملکرد خود و دولت متبوعش به گونه ای بوده که انسان را در تشکیک ماموریت وی برای ساقط کردن نظام می اندازد اصرار عجیبی برای اجرای این طرح احمقانه دارد. طرحی که با اجرایش نه تنها تحولی رخ نخواهد داد بلکه همین ساختار نیم بند اقتصادی که در کشور وجود دارد در هم پاشیده خواهد شد. کسانی که در این انتخابات بر خرد جمعی مردم ضربدر قرمز زدند و خواست خودشان را بر تشخیص نخبگان واقعی کشور (نه این بی سوادهایی که لباس نظامی را در آورده و نفری یک دکترای مدیریت استراتژیک گرفته اند و خود را نخبه می نامند) که مهندس میر حسین موسوی بود ترجیح دادند همان درسی را خواهند گرفت که تمام مستبدین کم فهم تاریخ از رعیت هایی که هیچ می پنداشتنشان گرفتند.