جامعه هنوز به هیج وجه نه آرام شده است و نه اقناع. دیشب در فرودگاه هنگامی که در سالن انتظار با خانواده نشسته بودیم هنگام پخش اخبار از تلویزیون های سالن ازدحام مردم به گرد تلویزیون و گوش دادن اخبار و پچ پچ هایی که با هم می کردند بسیار جالب توجه بود.
من در موقعیت مشابه بارها قرار گرفته بودم، اصلا این خبرها نبود. اصلا کسی توجهی نداشت که تلویزیون اخبار پخش می کند ولی این بار بسیار جالب بود.
به نظر می رسد چنین حساسیتی به وقایع سیاسی روز به فاصله دوماه و اندی گذشته از انتخابات نشانگر این است که علیرغم تمام تلاش هایی که انجام گرفت تا فصل الخطابی باشد برای وقایع پیش آمده، هنوز انتخابات در اذهان مردم زنده و پابرجاست.
فارغ از اینکه چه اتفاقاتی در این انتخابات افتاد، که رییس جمهور شد و که نشد اتفاقی مبارک برای جامعه به وقوع پیوست و آن هم تولد دوباره جامعه ایرانی بود. مردم مدت ها بود به سیاست و اتفاقات پیرامون و به سرنوشت خود، کشور ونحوه اداره آن حساسیت نشان نمی دادند ولی اتفاقاتی که در قبل و بعد از این انتخابات افتاد دوباره مردم را حساس کرد تا ببینند چه دارد بر سر خود و کشورشان می آید.
این جامعه قدمی جدی به سمت توسعه سیاسی و اجتماعی در این انتخابات بر داشت و اگر میرحسین رییس جمهور می شد یقینا این گام بلند در جهت توسعه سیاسی و اجتماعی کشور برداشته نمی شد. نکته ای که در این حرکت مردم بسیار مهم و ارزشمند است وقوف ایشان به هزینه های انقلاب و ساختار شکنی و تمایل به اصلاحات و بهبود امور با حداقل هزینه است.
تنها چیزی که در این میان مرا دل نگران می کند اوضاع نابسمان اقتصادی کشور است. نه عزم و اراده ای و نه برنامه ای برای بهبود اوضاع اقتصادی کشور و حرکت به سمت اهداف سند چشم انداز دیده نمی شود. که اگرکس دیگری غیر از رییس جمهور فعلی به سمت ریاست جمهوری منصوب می شد حرکت اقتصادی کشور یقینا جهتی صحیح تر را در پیش می گرفت امّا این چنین نشد و اقتصاد کشور کماکان به سمت پرتگاه گام بر می دارد باید منتظر ماند و دید که آیا کسی قدرت این را دارد تا ترمز این راننده قطار را که به سرعت در حال حرکت دادن کشور به سمت سقوط اقتصادی است بکشد یا نه.
وضعیت اقتصادی که چشم انداز آن از اکنون متصور است یک نابسمانی و هرج و مرج شدید را برای کشور در پی خواهد داشت.
پستها
۷ نظر:
سلام حاج مهدی
کلی با وبلاگت دارم حال می‌کنم. یه کمی اگر درباره تحلیل وضعیت اقتصادی امروز و مشکلاتش بنویسی بد نیست.
ارادتمند چریک جوان.
ولی اینکه سیاست اولویت اول مردم هم باشه لزوما چیز خوبی نیست و دقیقا نشانه توسعه نیافتگی ایران . فکر نمی کنم هیچ جا به اندازه ایران مردم سیاست زده باشند از صبح همه دنبال اخبار سیاسی هستند و سعی می کنند هر چیزی رو تفسیر سیاسی براش پیدا کنند . واقعیت اینه که سیاست باید برای احزاب باشه و سیاست ورزی حرفه ای رواج پیداکنه . واقعا انینهمه حساسیتی که برای اعلام وزرای کابینه بود و همه مردم گمانه زنی می کردند و سعی می کردند از کانالهای مختلف زودتر از موعد اخبار رو بفهمند چه ضرورتی داره ؟ آیا واقعا کشورهای دیگه هم همینطورند ؟ما دچار آماتوریسم سیاسی هستیم .
درست است سیاست زدگی مردم آرامش را از جامعه می گیرد و اصلا نیازی هم به این نیست که چنین باشد ولی تا وقتی جامعه ما متشکل نیست و احزاب به معنای واقعی وجود ندارند این مردم هستند که کارکرد احزاب را ایفا می کنند.
هر چند من می پندارم که مردم ایران ذاتا سیاسی هستند و دلایل زیاد تاریخی هم برای اثبات این موضوع وجود دارد، نزدیک ترین آن برگزیدن مذهب تشیع توسط مردم این کشور. ایرانیان ذاتا نا آرام و سیاسی هستند مگر اینکه گذر زمان و سرعت تغییرات این فرهنگ را هم شامل بشود.
ولی من با این نظر که نیازی نیست مردم کوچه بازار تا این حد سیاسی باشند کاملا موافقم.
Great article and very interesting blog :)
------------------------------------------
Free Poker Money - Sign up $50 bankroll
به نظر شما فرقی هم می کنه که مردم به اوضاع سیاسی حساس باشند یا نه؟ در هر حال اوضاع سیاسی و اقتصادی روز به روز بدتر می شود.
سلام بر مهدیار
فقط تفاوتش اینه که اگر مردم بی تفاوت باشند احمتمالا اوضاع بیشتر روز به روز بدتر می شه
ارسال یک نظر