150 شرکت بزرگ ایرانی اعلام ورشکستگی کردند، این تیتر روزنامه اعتماد ملّی پنجم مرداد ماه بود. بحث سقوط (Collapse) اقتصاد ایران بعد از درنوردیده شدن مرزهای کشور توسط بحران جهانی مدّتی است که در بین کارشناسان اقتصادی کشور مطرح است. امّا ظاهراً آنچه در حال وقوع است ابعاد بحرانی بزرگتر از حد تصوّر برای اقتصاد ایران را خبر می دهد.
ایران خودرو پس از 50 سال ورشکسته شد، اغلب شرکت های صنعتی و معدنی زیان ده شده اند، وضعیت متغیّرهای اقتصاد کلان بسیار نگران کننده به نظر می رسد. IMF رشد اقتصادی ایران را برای سال 2010 میلادی 5/. درصد پیش بینی کرده است. طبق پیش بینی ها قیمت نفت به مرز بحرانی خود برای اقتصاد کشور رسیده است و در صورت ادامه روند نزولی دیگر اداره کشور ممکن نیست. این روزها ایران درگیر کش مکش های سیاسی است و کمتر کسی توجه دارد که چه قرار است به سر اقتصاد و معیشت مردم بیاید. در روزگاران وفور درامدهای نفتی هیچ استراتژی در کشور برای پس انداز آن درامدها برای روزهای نداری و تنگدستی وجود نداشت و هیچ سرمایه گذاری زیربنایی که بتواند رشد و اشتغال پایدار برای کشور به ارمغان بیاورد انجام نشد. امروز کشور در لبه یک پرتگاه اقتصادی است. فارغ از این که برنده یا بازنده این دعواهای سیاسی کدام گروه باشد به نظر می رسد اگر تمهیداتی برای مهار بحران اندیشیده نشود ناآرامی ها و شورش هایی عظیمی تمام کشور را در نوردد؛ این بار نه از جنس دموکراسی خواهی بلکه از جنس مطالبه نان شب و این دیگر با آن کمی فرق دارد. هر چند که بحران های سیاسی موجود هم بر این فضای رکود کسب و کار در کشور دامن زده است.
در این وانفسا اجرای طرح تحوّل اقتصادی توسط محمود احمدی نژاد یعنی تیر خلاص بر پیکر حاکمیت، مگر این که عقلای قوم از خواب خرگوشی برخیزند و جلوی محمود را بگیرند و الّا اینجا دیگر آخر خط است.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر