تولید ثروت ملی هدف نهایی تمامی سیاست گذاری های بلند مدت و میان مدت یک کشور است که در برنامه های توسعه و سایر جهت گیری ها خود را نشان می دهد. تا کشوری به سطحی مناسب از تولید ثروت نرسد نخواهد توانست رشد اقتصادی پایدار و رفاه ملی را تجربه کند.
امروز در ایران تفکری در حال نشو و نما می باشد که صاحبان آن می پندارند با بخشنامه، توصیه، 16 ساعت کار در روز و مطالب استوار بر پوپولیسمی از این قبیل، می توان رفاه را برای کشور به ارمغان آورد، زندگی مستضعفین یعنی بخش عظیم مردم ایران را بهبود بخشید، کدخدای جهان بود و...
در دوردست ها بودند افرادی مانند استالین، موسیلینی و... که می پنداشتند این گونه می توانند جامعه خود را به سمت توسعه رهنمون سازند ولی ایران امروز دارد این گونه تفکرها را در عمل زمامداران خود احساس می کند.
واقعا چگونه می توان به تولید ثروت ملی پایدار و نهایتا رفاه رسید؟ چه مولفه هایی لازم است تا کشور به این مرحله برسد ؟
نگاهی به تچربیات کشورهایی که از توسعه نیافتگی به مرحله توسعه یافته رسیده اند مانند کره جنوبی، ده مولفه اساسی را روشن می کند.
این ده مولفه اساسی که لازمه تولید ثرت ملی برای یک کشور است عبارتند از :
1. هم‌پوشاني فرهنگ ملي با توليد ثروت
2. اقتصادگرايي به جای سیاست گذاری ميان عموم مدعيان قدرت
3. عبور از مرحله تامين امنيت داخلي و خارجي
4. رقابت اقتصادي
5. صنعتي شدن
6. وطن‌دوستي
7. بسط فضاي علني مناظره درباره سياستگذاري‌ها
8. ايجاد و تقويت طبقه متوسط
9. نظام آموزشي و پژوهشي رقابتي
10. روابط بين‌المللي مبتني بر اختلاف و نه تعارض
اگر کشوری این ده اصل لازم را فراهم آورد و در جهت تحقق آن ها تلاش کند نتیجتا تولید ثروت ملی مورد انتظار خواهد بود، در غیر این صورت انتظار رسیدن جامعه به رفاه اقتصادی دیدن پنبه دانه در خواب خواهد بود.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر