بالانس پذیری بالا در جمهوری اسلامی

اتفاقاتی که این روزها در حال وقوع است بسیار از جهت تحلیل ساختار سیاسی نظام جمهوری اسلامی حائز اهمیت است. چرخش به یکباره فضا از شعارزدگی و رادیکالیسم به سمت گفتمان و تعامل نشانگر تعادل، انعطاف پذیری و سرعت عمل عجیب نظام جمهوری اسلامی در عبور از بحران هاست. صحبت های رهبری انقلاب در روز 19 دی ماه جاری سبب ساز تقویت اساسی میانه روها در سیستم و بسته شدن و به حاشیه رفتن تندروها و گرفتن میدان داری از ایشان است. نامه نگاری تند دکتر علی مطهری با حسین شریعتمداری و به صلابه کشیدن وی، به همراه کشاندن وی به صدا و سیما و نشاندن بر صندلی پرسش و پاسخ هر چند به صورت نصفه و نیمه در این چارچوب می تواند تحلیل شود. هر چند ممکن است اقداماتی کور انجام شود تا بخواهد فضای التهاب را در جامعه تشدید کند و هم چنان التهاب و استرس را در جامعه حفظ نماید اما پیش بینی می شود که کفه ترازوی میانه روها و کسانی که خواهان رسیدن به یک راه حلی هستند سنگین تر از تند روها باشد. همین یعنی رسیدن به یک فرمولی برای پایان بخشیدن به فضایی که قربانیش چیزی جز توسعه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی ایران نیست. تعادل پذیری نظام جمهوری اسلامی بسیار بیشتر از آن چیزی است که برآورد می شود و کسانی که امید به فروپاشی این نظام دارند باز باید نا امید بنشینند و نظاره کنند. جمهوری اسلامی در کنار این تعادل پذیری باید فکری هم برای اصلاحات در برخی نقاط ضعف ساختاری خود بنماید. آن چیزی که بیش از هر چیز خواهد توانست نظام را متضرر سازد اقتصاد است. اقتصاد پاشنه آشیل جمهوری اسلامی است که باید برای آن چاره ای اندیشید.