سه‌شنبه، اسفند ۱۱

تولید ثروت ملی

تولید ثروت ملی هدف نهایی تمامی سیاست گذاری های بلند مدت و میان مدت یک کشور است که در برنامه های توسعه و سایر جهت گیری ها به صورت واضح و مستقیم خود را نشان می دهد. تا کشوری به سطحی مناسب از تولید ثروت ملی نرسد نمی تواند رشد اقتصادی پایدار و در نتیجه رفاه ملی را تجربه کند.

امروز در ایران تفکری در حال نشو و نما می باشد که صاحبان آن می پندارند با بخشنامه، توصیه های اخلاقی، 16 ساعت کار در روز و گزاره های کلی استوار بر پوپولیسم و دیگر شعارهای از این دست بدون هیچگونه پشتوانه تئوریک و کارشناسی می توان رفاه اقتصادی برای یک کشور به ارمغان آورد و زندگی مستضعفین (در فرهنگ اقتصاد اسلامی) یعنی بخش اعظم مردم ایران را بهبود بخشید.

در دوردست های تاریخ هستند افرادی مانند استالین که می پنداشتند با این روش ها می توانند جامعه تحت امر خود را به سمت توسعه، رفاه و ابرقدرتی در جهان رهنمون سازند اما تاریخ نشان می دهد که حتی در کوتاه مدت هم موفق نبودند و به جای رفاه بدبختی را برای مردم خود و جهان ارمغان آوردند، امروز بر اساس تجربیات تاریخی و یافته های علمی دیگر این گونه مشی ها هیچ جایگاهی در اداره کشورها ندارند.

واقعا چگونه می توان به تولید ثروت ملی پایدار و نهایتا رفاه رسید؟ چه مولفه هایی لازم است تا یک کشور به این مرحله برسد؟ نگاهی به تئوری های توسعه اقتصادی و تجربیات کشورهایی که از مرحله توسعه نیافتگی عبور کرده اند مانند ترکیه، مالزی و کره جنوبی ده مولفه اساسی را روشن می کند. این مولفه ها بطور فهرست وار عبارتند از:

1. هم‌پوشاني فرهنگ ملي با توليد ثروت

2. اقتصادگرايي به جای سیاست گذاری ميان عموم مدعيان قدرت

3. عبور از مرحله تامين امنيت داخلي و خارجي

4. رقابت اقتصادي

5. صنعتي شدن

6. وطن‌دوستي

7. بسط فضاي علني مناظره درباره سياستگذاري‌ها

8. ايجاد و تقويت طبقه متوسط

9. نظام آموزشي و پژوهشي رقابتي

10. روابط بين‌المللي مبتني بر اختلاف و نه تعارض

اگر ساختار قدرت کشوری در راستای تحقق این اصول حرکت کند و تفکر مدیرانش در این جهت شکل بگیرد، نتیجه طبیعی آن تولید ثروت ملی خواهد بود، در غیر این صورت انتظار رسیدن یک جامعه به رفاه اقتصادی و مدیریت جهان! به صورت یک رویا باقی خواهد ماند.

۴ نظر:

احمدسیف گفت...

با سلام حدس می زنم درشماره 10 منظورتان باید « اختلاط» بوده باشد نه « اختلاف»!
ایرج

مهدی محمودرباطی گفت...

آقای سیف، نه منظور همین اختلاف است به معنی تعامل و رقابت در برابر تعارض

ناشناس گفت...

ای کاش حتی یکی از این فاکتورها در کشور ما رعایت میشد! ما از این فضاها به کلی دور هستیم. جو متشنجی که در حال حاضر وجود داره باعث میشه عوام در جهل باقی بمونند و خواص به مسایلی غیر از این بحث های کارشناسی مشغول باشند. نتیجه هم این میشه که آگاهی بخشی اتفاق نمی افته! واقعا تاسف باره...

مهدی محمودرباطی گفت...

به ناشناس
بصیرت دوست گرامی بصیرت چقدر باید شما توصیه شوید به داشتن بصیرت؟